Next stop is Chiang Khan

Het is zondag ochtend en we moeten vroeg opstaan. We moeten om 9 uur op het vliegveld zijn voor onze vlucht naar Loei. Een stukje onbekend Thailand voor de meeste toeristen. We slaan het ontbijt over, omdat ik niet het risico wil lopen net de bus te missen naar het vliegveld een een taxi te moeten nemen. Kwart voor 8 komt de bus die we moeten hebben. Dit keer naar een ander vliegveld van Bangkok dan waar ik de eerste keer aan kwam. Ook dit is een groot vliegveld. Alles verloopt soepel en ze zijn erg behulpzaam. Ze boeken mijn stoel om zodat ik aam het gangpad zit met Mette ipv tussen de mensen in. We kopen een ontbijtje en lopen door naar de gate. Toevallig ga ik naast een vrouw zitten die Engels spreekt en maar wat graag met Mette speelt. Bij elke binnenlandse vlucht heb ik toch een extra spanning in mij. Maar na 3 kwartier landen we veilig in Loei. Daar wacht die vrouw mij op en helpt mij met het vervoer. Zo kom ik bij het busstation uit waar in voor 35 bath naar Chiang Khan kan gaan. Mette valt na even huilen lekker in slaap door al het gehobbel. Via Google Maps hou ik in de gaten waar we zijn en stap dan vlak bij het resort uit. We moeten een klein stukje lopen door de brandende zon. Eenmaal aangekomen duiken we meteen het zwembad in om af te koelen. We bezoeken het dorpje waar ik eerst een chocolademelk met ijs bestel. We lopen door en komen een treintje tegen die door het dorpje rijdt. Deze is gratis en we stappen in. Het dorpje ligt aan de Mening Rivier en zien zo de zonsondergang. We eten nog wat lekkers en gaan terug naar ons verblijf. Mette wilt slapen. Ik geniet van een heerlijke avond op mijn terras. Ik kan wat lezen en bellen met het thuisfront. Daarna ga ik o okk lekker slapen.

Mette slaapt lekker uit tot half 10. Ik heb om 7 uur mijn ontbijtje opgegeten en ben er weer naast gaan liggen. We starten erg langzaam op en gaan lekker zwemmen. In de middag gaan we naar het dorpje. Daar ga ik opzoek naar de boot voor de zonsondergangtocht. Door wat hulp weet ik welke het is en ik ga aan boord. We zijn maar met 6 personen dus niet dringen om een foto te maken. Het uitzicht is prachtig. Mette geeft er niets om. Die vindt het veel leuker om rond te lopen. Gelukkig loopt ze nog steeds niet alleen. Ze krijgt het ook altijd voor elkaar dat ze wat rondjes kan lopen met een Thai. Daarna gaan we weer aan wal en gaan we opzoek naar wat te eten wat Mette ook lust. Wij zijn een grote attractie voor de Thaise bevolking. Overal wordt er falang baby geroepen. Oftewel buitenlandse baby. Mensen willen haar aanraken, het liefst vasthouden en foto's maken. Ook nu zijn we op tijd terug bij het huisje en slaapt Mette vroeg. Ik heb weer heerlijk tijd voor mezelf. Ook is dit echt wel lastig hoor. Want niemand spreekt Engels. Er is geen andere toerist te bekennen dan de Thaise toeristen. Je bent hierdoor echt op jezelf aangewezen.

Ook nu slaapt Mette lekker tot half 9. We starten rustig op en pakken een fiets, geschikt voor zeer kleine mensen en gaan erop uit. Al snel blijkt dat dit niet te doen is. Het is warm, heuvelig en Mette op mijn rug. Ook Mette geeft aan het duidelijk niet leuk te vinden. We stoppen bij een terras aan de rivier en komen daar lieve mensen tegen. Mette mag de mensen ook duidelijk en laat zich graag optillen. Het zijn ook Thaise toeristen die een grote boeddha gaan bezoeken. Ik vraag of ik met hun mee mag rijden en zo zijn zo gastvrij. Zo kom ik toch nog ergens die dag. Op de terug weg zetten ze mij weer af bij mijn fietsje en fietsen we de laatste km naar het huisje terug. Ipv te zwemmen gaan we naar het dorpje wat een verkeerde beslissing was. Het is warm en alles is dicht daar in de middag. Tot ik opeens mijn naam hoor. Toch vreemd om te horen. Het zijn dezelfde mensen van de ochtend en we mogen wat komen drinken. Ze speelt heerlijk met Mette en Mette voelt zich op haar gemak. Ze hangt lekker bij die vrouw op schoot. Daarna lopen we terug en gaan we om 17.00 uur zwemmen om af te koelen. We moeten toch nog een keer terug naar het dorpje om te eten en houden het daarna voor gezien. Mette slaapt op tijd en ik zit weer buiten. De laatste avond alweer. Ik duik vroeg mijn bedje in, want morgen ochtend wil ik de monniken zien voor hun aalmoes.

Om kwart over 5 gaat dan ook mijn wekker. Het is wel erg vroeg. Ik val nog even in slaap en schrik dan wakker. Oeps half 6 al. Dan bedenk ik mij opeens dat er een poort is en die zit dus dicht. Ik kan helemaal nergens heen. Gelukkig kom ik erachter voordat ik Mette uit bed heb gehaald. Ik ga nog even slapen en om 8 uur zijn we weer wakker. Ik pak mijn spullen in want we gaan weer verder. Op naar het volgende plaatsje en het volgende avondtuur.