Beautiful Phu Ruea

11 november 2018 - Phu Ruea, Thailand

Daar gaan we weer op naar het volgende avondtuur.
Om kwart over 9 lopen we richting de bus. Daar is het wachten geblazen, want een schema is er niet. Er komt een man naar mij toe en vraagt waar ik naar toe wil. Met handen en voeten en googlemaps begrijpen we elkaar. Hij zegt dat ik een taxi kan nemen naar Phu Ruea voor 1000 bath. Aangezien in voor 35 bath met de bus hier gekomen ben bedank ik hem. Hij blijft het proberen maar ik geef niet toe en niet veel later zitten we in de 'bus'. Weliswaar eerst terug naar Loei en daar kan ik de volgende bus nemen, voor 60 bath. Het is een uurtje door de bergen en dan komen we aan. Nu alleen de accommodatie vinden. Google Maps is your friend, maar in Thailand is die iets minder nauwkeurig. Ik ben er dan ook allang voorbij gelopen en moet weer terug. De mensen helpen mij graag, al zullen ze niet even een lift aanbieden. Daar loop ik dan met een tas op mijn rug, een baby op mijn buik en een buggy met nog de backpack erin, in de volle zon. Maar we geven niet op. Wanneer we het hebben gevonden is het er fantastisch. Het is zo mooi en zo overweldigend, krijg gewoon tranen in mijn ogen. Het is er zo puur en ze ontvangen mij zo vriendelijk.
Ik boek voor 2 nachten. We genieten van een ijskoffie en een ijsthee. Ook eten we gelijk onze lunch en diner in 1.
Ohajh zal even vertellen waar ik zit. Wie bnn 3 op reis kijkt ken het van de tv, waar geraldine pas is geweest. Ik ben op de biologische rijstvelden die door moeder en dochter worden gerund. Daarbij hebben ze een koffiebarretje en kun je er fantastisch eten. Ik mag dan ook kijken bij het arbeidsintensief proces om rijst te oogsten. Ik zal een filmpje plaatsen ;)
Mette is in de tussentijd bij 'oma'. De moeder van wie het is. Ze is dol op Mette en Mette op haar blijkt snel. Die avond gaat Mette vroeg slapen, om 18.45 uur al. Ik zit lekker op mijn veranda, te luisteren naar krekels en ben mijn blog aan het bijwerken. Ook stuur ik het thuisfront nog even jaloers makende foto's. Om 22.00 uur ga ik naast Mette liggen.

Mette is bijtijds wakker. Het is 7.15 uur. Zo hebben we nog wat aan onze dag. We zitten om 8 uur al aan ons ontbijt. Soort rijstsoep, maar het is heerlijk. Zo zou ik toch wel die kilo's moeten verliezen denk je op een dieet van rijst en noodles. Ik laat zien aan de dochter, die trouwens goed Engels spreekt, wat ik graag zou willen zien en doen. Ze zegt dat ze iemand kent en die wil mij rond rijden voor 700 bath. Nou dat vind ik nog eens een mooie prijs. We pakken onze spullen en de auto staat al op ons te wachten. We gaan eerst naar het nationaal park van Phu Ruea. Het is een flinke klim met de auto omhoog. Voor de liefhebbers kan je ook omhoog lopen. De laatste kilometer moet je wel naar boven lopen maar dit is goed te doen. Ik denk dat wij dit toch meer gewend zijn want ze vinden het allemaal maar een prestatie dat ik dat ga doen met Mette op mijn buik. Boven is het heerlijk fris, 20 graden. Iedereen loopt er met een jas aan en ook hier vinden ze mij en Mette gek d a f we blote armen hebben. 20 graden zijn wij al blij mee in Nederland, dan trek je geen winterjas aan. Het zicht is wat minder, het is bewolkt. Soms trekt de wolk weg en moet je snel een foto maken. Mette is echter een grotere attractie en iedereen wil met haar op de foto. Daarna lopen we zelf ook weer naar beneden. We stappen weer achter in de auto en gaan door naar de tempel. Wat Pahuaylad Temple, het is er prachtig. Er staat buiten een hele grote boeddha met een kind op haar hand. Dit raakt mij enorm, omdat ik deze reis met Mette kan doen, maar ook dat deze reis nodig is in het verwerkingsproces van de miskraam. We maken een foto en er komen wat mensen op ons af. Ze willen ons op de foto Mette in de draagzak en de tas op de rug. Daarna gaan we de tempel zelf naar binnen. En kan Mette even rond lopen en kruipen. We maken wat foto's en gaan dan weer verder. We rijden nog naar een bloemenkwekerij, wat je hier erg veel hebt en drinken Daar nog een ijskoffie dan houden we het voor gezien en gaan we terug. Het wordt erg warm, dus is het genoeg. Daar probeer ik Mette in slaap te krijgen in de buggy zodat ik zelf ook de tijd heb. Ze slaapt en ik ga op het terras zitten in de hoop dat ik kan genieten van een kopje thee met taart. Een grote fout want er duikt gewoon iemand zo in de buggy en maakt Mette wakker. Daarna wilde ze ook op de foto, nou no way. Mette ging niet meer slapen helaas en avonds zat ik dis met de gebakken peren. Mette was helemaal overstuur na 3 kwartier slaap en wilde niet meer slapen. Het was pas19.30 uur. Ze huilde wilde kroelen en spelen. Uit eindelijk om 23.30 is ze toch gaan slapen maar heel onrustig. Hierdoor kon ik niet uitstippelen waar ik naar toe wilde gaan en besluit nog een dag extra te blijven.

Ook vandaag is Mette gewoon op tijd wakker ondanks de slechte nacht. Die 4 uur slaap te kort ga ast ze dus niet inhalen. We gaan ontbijten en Mette krijgt rijst van oma. Zo kan ik ook de rustig ontbijten. Deze dag gaan we niets doen. Ook is het vandaag bewolkt en maar 26 graden. Heerlijk om ff bij te komen. Mette slaapt die middag gewoon op bed en ik kan eindelijk bedenken wat ik ga doen. We gaan morgen naar Udon Thani met de bus en dan zien we wel weer verder. We genieten deze middag van een heerlijke chocolade taart en chocolademelk met ijs. Het is al een feest om die taart te krijgen zo mooi opgemaakt.
We gaan een stukje wandelen maar ik haak al snel af. Er lopen veel honden rond en dan loop ik niet rustig. Dus gaan we terug en niks doen. Er zijn trouwens ook 2 buffalo's daar. 1 ervan kan een pootje geven en krijgt dan een banaan. Ik mag dit samen gaan proberen met de moeder en Mette is even bij de dochter. Ook daar voelt ze zich veilig bij.
We gaan op tijd naar bed en Mette valt nu iets makkelijker is slaap maar ook niet zonder gedoe. Ik blijf bij Mette en ga op tijd slapen.

We moeten onze spullen pakken want we gaan vandaag weer verder. Er wordt een bus ticket voor mij geregeld en on 15.30 uur moet ik de bus hebben. Het is vandaag zaterdag en dat merk je goed. Er is veel volk die komen om te ontbijten. Dan horen we opeens Nederlands....hmmm dat is gek om te horen hier. Een groep van 21 man die toevallig hier een bakkie koffie kwamen doen tijdens een stop. Ze vroegen of dxit van mij was....nou was dat maar waar. Ik zou hier we op willen wonen en een koffie tentje willen runnen, maar helaas. Mette heeft vandaag duidelijk niet haar dag en al die drukte doet haar niet goed. Ze krijgt een woede aanval die ik nooit eerder heb gezien. Dat lieve meisje is opeens een puberdreumes. Oh help... hopelijk is dit maar eenmalig. We blijven voor de rest bij het huisje en om 14.45 worden we naar de bus gebracht. Daar wacht ons het volgende avondtuur met hopelijk een leuke en gezellige Mette.

Foto’s

3 Reacties

  1. Joke:
    11 november 2018
    Hoi Daniëlle en Mette, weer een mooi verhaal van jullie tweetjes. Het zal best intensief zijn voor jou alleen met Mette maar het lijkt mij wel iets om je hele leven op terug te kunnen kijken. Dat Mette veel bewonderd wordt is natuurlijk wel leuk maar voor haar soms wel belastend,al die aandacht en dat gefriemel aan haar lijfje. Nu nog lekker genieten van al dat moois om je heen. Groetjes.
  2. Danielle Deurwaarder:
    11 november 2018
    Het schijnt voor de Thai zoiets speciaals te zijn als je zo blank bent. En dat is Mette ook en dan blond haar nog iets bijzonders en dan ook nog blauwe ogen. Ze is net een barbiepop zeggen ze.

    Leuk dat je zo mee leest!
  3. Antonia van grevenstein:
    12 november 2018
    Leuk en interessant om je verhalen te lezen en foto's te kijken. Zo zijn we er toch echt een beetje bij in dat verre Thailand. X Tonia.